Istorija kao bojno polje

Istorija se i dalje piše u sadašnjem vremenu.

Godina 1989. godina ne upisuje se u kontinuitet jedne linearne vremenitosti, već označava prag, momentum, kojim se okončava jedna epoha kako bi započela nova. 20. vek nije samo razotkrio iluzije istoricizma i ilustrovao brodolom ideje Napretka, on je i zabeležio pomračenje utopija upisanih u revolucionarna iskustva i omogućio povratak događaja i uzlet globalne istorije.

Debate o ratovima, revolucijama, fašizmima i genocidima koje su poslednjih decenija prožimale istoriografiju i, uopštenije uzev, društvene nauke – skiciraju obrise jednog novog pristupa savremenom svetu koji uveliko nadilazi granice istorijskog istraživanja. Mnogi istorijski radovi više nam govore o svojoj epohi, rasvetljavajući njeno imaginarno i njene predstave, nego o prošlosti u čije bi misterije želeli da proniknu. U 21. veku istoričari rade unutar novih političkih i „epistemičkih“ koordinata a mesta proizvodnje istorije ne ograničavaju se na univerzitet, nego dodiruju medije u najširem smislu reči.