Rečnik psihoanalize

Ovaj Rečnik nije ni leksikon ni glosar, i nije isključivo usredsređen na frojdovska otkrića: on nudi popis i pregled svih elemenata misaonog sistema psihoanalize i prikazuje način na koji je ona, krajem XIX i tokom XX veka, izgradila jedno specifično znanje, što podrazumeva svojevrsnu konceptualnost, istoriju, neprestano iznova tumačeno originalno učenje (Frojdovo delo), kao i rodoslov učitelja i učenika i određenu politiku.

Iz te perspektive, on u isti mah razmatra pojmove, zemlje u kojima se psihoanaliza raširila, biografiju njenih poslenika, psihopatološke entitete koje je psihoanaliza stvorila ili preoblikovala, discipline koje je uvela ili kojima se nadahnula, prve slučajeve – na kojima je zasnovala svoju kliničku metodu, tehnike lečenja i psihičke i psihološke fenomene na koje se oslanjala, koje je izumela ili su se njome nadahnuli, diskurse i oblike ponašanja koje je preinačila kad je reč o rađanju, porodici, smrti, seksualnosti i ludilu, ili koji su izgrađeni na osnovu njenih postavki, ustanove koje su je utemeljile, sam frojdizam, njegove različite škole i njegovu istoriografiju, kao i protivrečni uticaj njegovih otkrića na druge intelektualne, političe i religiozne pokrete.

Rečnik uključuje i druge pojmove iz Frojdovog neposrednog života: članove porodice, učitelje, pisce i umetnike sa kojima je imao prepisku ili lični kontakt, kao i 24 njegove knjige. Svaka odrednica u rečniku sadrži i bibliografiju najboljih dela, dokumenata ili arhivske građe koji su omogućili da ona bude napisana.